Wanneer ik ergens voor ga, ga ik er vol voor. Een verhaal moet waterdicht zijn en de uitvoering pixel perfext (en hufterproof). Het kunnen en mogen creëeren voelt nooit aan als werk. Het zit in mijn bloed, en dat stroomt.
Ik absorbeer. Alles om me heen is materiaal wat ik kan gebruiken. Ik heb thuis een ‘Enterbrain-cave’ met een muur vol met boeken, een atelier met alle soorten verf en doeken en een tuin waarin ontdekt mag worden.
Drie maal heb ik een expositie gehad. De eerste ‘FREE’ met 80 foto’s van mijn reizen. ‘Eliza’ met 100 tekeningen en schilderijen die ik maakte van mijn (on)geboren dochter, en ‘BLOSSOM’ met 110 tekeningen, schilderijen en lino’s die ik samen met mijn dochter maakte.
Het organiseren van de exposities deed ik zelf, net als het ontwerpen van de huisstijl, het maken van alle printuitingen, sites en social media en het aanschrijven van de pers.
BLOSSOM
Na de expositie ‘Eliza’ realiseerde ik me ineens dat ik nog tot haar vierde de tijd had om haar creativiteit te laten ontplooien. Daarna zou de onvermijdelijke conditionering op school beginnen (lucht is blauw, gras is goren, zon is geel….) Dus ik had nog 2 1/2 jaar om de creativiteit van Eliza aan te wakkeren.
Ik besloot om op al mijn papa-dagen samen met haar kunst te maken op de papadagen.
Nu gaat Eliza inderdaad naar school. De papadagen zoals we ze kenden zijn voorbij. Er is weer een periode afgesloten.
eliza
Ik vond het zo raar dat Leonie zwanger was en ik er een beetje bij stond.‘Twintig jaar deden we alles samen en ineens was zij alleen zwanger. Bij de eerste echo kregen we een printje. “Die vervaagt hoor,” zeiden ze. Daarom schilderde ik thuis de echo na.’Een ritueel ontstond. ‘Ik leerde haar steeds beter kennen.’ Toen Eliza werd geboren in 2016 was het geen verrassing toen ik haar voor het eerst zag. Ik stopte niet met schilderen en heb 8 maanden lang elke week een portretje van haar gemaakt.’
FREE
In 2002 maakte ik mijn eerste grote wereldreis. Hierna volgden nog vele reizen over de hele wereld. Elke reis legde ik vast in vele, vele foto’s zodat ik iedereen kon laten zien hoe mooi en kwetsbaar onze planeet is. Alle foto’s schonk ik aan het Wereld Natuur Fonds, dat op haar beurt ze weer kon gebruiken voor het gezamenlijke doel: het beschermen van onze mooie maar fragiele moeder aarde.
