maandag 22 oktober,

Vannacht hebben we allebei wel goed geslapen, maar zelfs voor een vakantie van ons, ging de wekker al vroeg. Om zeven uur hadden we al onze spullen alweer ingepakt en zaten we aan het ontbijt, wat deze keer uit chapati (ongegist brood) met honing en een aardappelomelet bestond. Vooral de aardappelomelet was heerlijk. We kregen te horen dat onze paarden klaarstonden, dus we zijn snel onze spullen gaan halen. Het bleek dat we met vier mannen op pad gingen: Pema (de gids), Tenzing (de drager, neef van Pema) en Nima en Dorge (begeleiders van de paarden, neef en oom). We hadden een heleboel bekijks terwijl we het dorp uitreden. Vooral onze caps waren iets ongewoons. Aan het einde van het dorp kwamen we bij de eerste controlepost. Hier werden door een militair geregistreerd dat we Langtang Nationaal Park binnen gingen.

Het was ons verteld dat we het hele stuk konden paardrijden, maar het werd al snel duidelijk dat dat niet mogelijk was. Ondanks dat we langs de rivier reden, ging het behoorlijk op en neer. We leerden al snel hoe we op het paard moesten zitten wanneer we omhoog en naar beneden gingen. Dit bleek een aardige balans oefening, die ons steeds beter af ging.

We zouden vandaag van Shyaru Besi naar Lama Hotel reizen, een afstand waar men normaal tussen de 6-6 uur over doet. Onderweg kwamen we door plaatsen die Pairo (modderlawine) en Bamboo (waar geen bamboe is) heten. Het was een mooie rit/wandeling langs de rivier, door het bos, langzaamaan de Langtang vallei in. we werden omringd door hoge bergen/heuvels en vinden nog een glimp op van een aantal apen die hier voorkomen. Onderweg hebben we bij een theehuis een tussenstop gemaakt. Op de hele weg waren er om het half uur tot uur 1 of meerdere huizen, waar je thee kunt drinken of waar je kunt overnachten. Rond het middaguur hebben we in Bamboo geluncht. Het was echt prachtig weer en je kon goed merken dat de zon hier veel kracht heeft. We waren inmiddels boven de 2000 meter uitgekomen. Tot nu toe zonder problemen. Na de lunch moesten we vrij veel lopen. We waren natuurlijk nog niet echt gewend om in de bergen te wandelen en dat ging niet altijd even makkelijk. Gelukkig hadden we wandelstokken bij ons en hielden Pema en Tenzing ons goed in de gaten.

Zodra het mogelijk was, gingen we weer paardrijden, zodat we toch wat meer tempo konden maken. Een half uur voor Lama Hotel waren nog twee lodges. Omdat de zon al onder was en het in de bergen snel donker wordt, durfde Pema niet verder te gaan. Gelukkig was er nog een kamer vrij en konden we op deze plek (Rimche) overnachten. Onze kamer bestond uit twee bedden en een huisdier tussen de planken. En de WC was buiten. We konden dekens van de lodge gebruiken en daaronder sliepen we in onze lakenzak om de eventuele bedbeestjes buiten te houden. Nadat we onze spullen op onze kamer hadden gelegd, zijn we gaan eten in de eetkamer. Het was een gezellige bedoeling. We hadden electriciteit op waterkracht. We hebben lekker gegeten en Pema en Tenzing wat beter leren kennen. Op een gegeven moment ging een gids of drager zich klaarmaken om de nacht door te brengen in de eetkamer en was het voor ons tijd om ook op bed te gaan. Morgen zullen we doorreizen naar het plaatsje Langtang en als er tijd voor is, een kijkje nemen in Kyjan Gomba.

Dinsdag 23 oktober 2012

Vanmorgen ging de wekker weer om 6 uur af en om 7 uur zaten we aan ons ontbijt. Elke lodge heeft hier hetzelfde op de menukaart staan, maar meestal in een andere volgorde (voor de afwisseling). Hier in de vallei kun je kiezen uit brood, chapati, macaroni, spagetti, chowmien, rijst of aardappel. Allemaal met ei, groenten en/of yak kaas. Al met al aardig gevarieerd. ’s ochtends kunnen we dan nog kiezen uit pannekoeken, ei, chapati, brood en pap. Vanmorgen hebben een stukje traditioneel boekweitbrood uitgeprobeerd. Het zag er niet erg aantrekkelijk uit. Het was namelijk groen. We hebben het allebei geprobeerd, maar we kunnen het niet aanraden. Na een klein stukje te proeven, hadden we het allebei wel gezien.

Voor acht uur waren we alweer vertrokken. Op weg naar Langtang! Het eerste stuk moesten we lopen. Na een half uurtje konden we alweer te paard. Vandaag hebben we veel meer gereden dan gisteren, en aan het einde van de dag kregen we zelf de teugels in handen. Gisteren liepen Nima en Dorge meestal met ons mee, met de teugels in de hand. We kwamen door rhododendronbossen (ja bossen!), yakweides en af en toe een huisje waar je ook kon overnachten. We begroetten iedereen met ‘Namaste’, wat welkom/goedendag betekent in het Nepali. Het is verder een lastige taal, waar we met moeite iets van opsteken. Elke keer wanneer we door zo’n huisje/plaatsje rijden, trekken we veel bekijks en komt iedereen naar buiten.

Langzaamaan kwamen we steeds hoger. We zijn vandaag op 2400 meter begonnen en met de lunch in Ghora Tabela zaten we al op bijna 3000 meter. Vanaf deze plaats hadden we een prachtig uitzicht op Langtang Lirung, de hoogste berg van het Langtang gebergte, 7246 meter. De top was helemaal met sneeuw bedekt. We hebben tijdens de lunch van dit prachtige uitzicht genoten en af en toe kwam er een yak voorbij.

Na de lunch zijn we verder getrokken naar het dorpje Langtang. Op weg hier naartoe kwamen we nog langs een militaire checkpost waar ook een helikopter landingsplaats was. De vergezichten werden steeds mooier en op een gegeven moment konden we de berg Kyanjin Gompa zien liggen.

Onderweg moesten we nog een paar keer over hangbruggen waar vele Tibetaanse gebedsvlaggen aan hingen.

Dit gebied was zo’n 500 jaar geleden Tibet en de mensen die hier wonen stammen nog van de Tibetanen af. In vele lodges is ook een apart hoekje ingericht met foto’s van de Dalai Lama. We kwamen steeds hoger en dat konden we wel merken. Het kostte bijvoorbeeld meer energie om het paard op en af te komen.

Rond vier uur kwamen we aan in Langtang, op 3500 meter. Het was flink bewolkt geraakt en gezien de tijd zijn we maar niet verder gegaan naar Kyanjin Gompa, wat nog eens anderhalf uur reizen zou zijn. Dat vonden we ook wel prima. Pema heeft een lodge voor ons gevonden en we zijn eerst even naar onze kamer gegaan om op te frissen. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de bergen.

Nog geen vijf minuten later was dit uitzicht volledig verdwenen onder een dik wolkendek. We zaten midden in de mist. En het was direct ook een stuk kouder geworden. Nadat we ons opgefrist hadden, zijn we in de eetkamer thee gaan drinken. Op dit moment klaarde het weer op, zodat we een prachtige zonsondergang hadden over de bergen. We hebben nog geprobeerd om foto’s te maken, maar die zonsondergang gaat hier zo supersnel, dat het voorbij was voordat we er erg in hadden. En zodra de zon achter de bergen verdwenen is, is het ineens ook een stuk kouder en wordt het heel snel donker. Het was een drukke en gehorige lodge. Edo was niet helemaal lekker, dus hij is vroeg naar bed gegaan. Ik zat nog even beneden met Pema te praten, toen ineens het licht uitviel. Dit is hier namelijk op zonne energie of waterkracht, dus het kan zomaar op zijn. Met de zaklamp op m’n iPhone ben ik toen ook maar naar de kamer gegaan, waar Edo gelukkig z’n zaklamp had gevonden. Niet veel later hadden ze de stroom weer hersteld. Er was alleen een houtkachel in de eetkamer en niet op de slaapkamers. Onze kamer stond pal op de wind die inmiddels flink in kracht was toegenomen. Dat betekende dat het aardig koud was in onze kamer. We hebben maar diverse lagen kleding en ons thermo ondergoed aangedaan om een beetje warm te blijven. Dit bleek geen overbodige luxe te zijn. De volgende dag zouden we weer vroeg op pad gaan, dus we zijn maar op tijd op bed gegaan.

Liefs Edo-Jan en Leonie