27 oktober

n

Vanmorgen hebben we het redelijk rustig aan gedaan. Lekker geslapen trouwens. Voor mij eigenlijk voor het eerst deze vakantie en ik moet eerlijk zeggen: dat voelt best wel goed! Het inpakker ging ook lekker makkelijk. Alle schone was ging in een rugzak, alle vieze was in de ander. Zo, was dat ook weer opgelost. Dan maar naar beneden. We wilden om 9 uur vertrekken vanuit Kathmandu en we moesten nog ontbijten. Dat hebben we natuurlijk in het hotel gedaan, maar tjong. Wat viel dat tegen zeg! We waren net gewens geraakt aan die heerlijk versgemaakte chapati (platte dunne ronde broden; beetje groot uitgevallen shoarmabroodjes maar dan lekkerder), aan aardappelomelet en aan ginger-lemon-honey-tea. En toen nu hier in het hotel in het toeristishe mekka van Kathmandu… Kleffe rösti koekjes met stukjes uitgebakken spek, toast en oploskoffie…. Dat was voor mij een te groot verschil. Heb dan ook maar een klein beetje gegeten en ook Leonie heeft er nou niet bepaald van gesmuld.

n

Om 9 uur zou de chauffeur klaar staan die ons naar Chitwan National Park in het zuiden van Nepal zou brengen. En warempel, hij stond al klaar. We hebben snel de bagage in laten laden (dat mag je hier natuurlijk niet zelf doen) en gingen onderweg in een spiksplinter nieuwe bus. Airco, plaats voor minimaal 9 man dus alle plaats voor ons tweeën. Helaas kon de chauffeur amper engels dus veel hebben we niet kunnen praten maar we gingen nu toch echt weer weg uit Kathmandu. Weer dezelfde weg die we al een paar keer eerder reden. Voor het laatst de vieze bermen, de grauwe muren, het slechte wegdek. Op een gegeven moment kan je de mooie en/of smerige plekken gewoon aanwijzen. Weer bij de politieposten langs en zo reden we langzaam aan over die bizar slechte weg naar het zuiden van Nepal.

n

Ergens halverwege hebben we nog even gestopt. De bus had wat benzine nodig en wij konden ook wel wat brandstof gebruiken. We stopten op best een mooie plek. Helemaal voor toeristen in het leven geroepen. Maar ach, het was er wel schoon en dat is al heel wat. Daar hebben we voor minder dan een euro, in een heerlijk zonnetje onder een boom met allemaal musjes, koffie en thee gedronken. En toen maar weer onderweg.
Heel veel was er niet te doen. We volgden voor het grootste deel een grote rivier. Het verkeer werd wel wat minder aanwezig maar het bleef altijd best druk. Dus veel toeteren, inhalen enzo. Om half drie waren we dan aangekomen op onze eindbestemming: Chitwan National Park, om precies te zijn: het Parkland Hotel. Hier zullen we drie nachten blijven. We werden welkom gegeten door een nieuwe gids. Baboe heet hij. Een kleine, indiaas aandoende jonge vent. Hij loodste ons linea recta naar de eetzaal. We hadden nog niet gegeten. Het buffet stond er nog dus we hebben meteen wat kunnen nuttigen. Heel lekker was het niet maar ja, kan je ook niet verwachten met zo’n buffet wat al een paar uur staat natuurlijk.

n

Toen we klaar waren met eten zijn we naar de hotelkamer gelopen. Vlakbij het hoofdgebouw. Hier hebben we ons even goed geïnstalleerd en konden even bijkomen, Daarna werden we om 4 uur alweer buiten verwacht. We kregen van Baboe direct een rondleiding van anderhalf uur. Nou, vooruit dan maar weer. We liepen eerst even tussen de rijstvelden door (droge akkers). Ineens zag Baboe iets bewegen in een boom. Bleek het een neushoornvogel te zijn! Niet zo’n grote als op Borneo, maar wij hadden niet verwacht dat ze ook hier leefden. We hebben even staan te kijken en wat foto’s geprobeerd te maken. Daarna kwamen we bij een soort vlakte terecht waar allemaal grote afdakken stonden. En onder elk afdak stond een olifant geparkeerd. Dikke metalen kettingen zorgden ervoor dat de olifanten niet konden ontsnappen. Het zag er erg triest uit moet ik eerlijk zeggen. Deze olifanten worden echter wel goed verzorgd. Ze worden gehouden door de Nepalese overheid en worden onder andere gebruikt om stropers in Chitwan op te sporen.

n

We hebben er even bij staan te kijken tot Baboe een telefoontje kreeg. Snel maande hij ons om op te staan en hem te volgen. Bleek dat een andere gids hem net had verteld dat een neushoorn zich aan het wassen was in de rivier die door Chitwan heen kronkelt. Nou dat wilden we wel zien! Na een korte en snele inspanning waren ook wij aan de waterkant aangekomen en waarempel! Daar stond een bizar grote neushoorn in het water. En allemaal toeristen er om heen. Dat vonden we echt bizar. Iedereen weet toch wel een beetje dat neushoorns erg gevaarlijke dieren zijn? Van een afstandje heb ik geprobeerd foto’s te maken.

n

Toen de neushoor iedereen zat was, liep hij snel de bossen in. Gelukkig viel hij niemand aan. Hij had ze makkelijk kunnen hebben hoor. Wij liepen naar een ander stuk van de rivier om de zonsondergang te aanschouwen. Nou, die hebben we dan ook maar lekker even meegepikt. We hebben daar nog even lekker gezeten en liepen uiteindelijk met ons drieën weer naar het hotel. We konden nog even bijkomen, om 7 uur was het eten klaar. En dit keer was het heerlijk! Natuurlijk rijst met allerlei gerechtjes er naast. Dal Bat. Zoals we dat wel vaker hebben gehad deze reis. Om kwart over acht werd iedereen gevraagd om naar buiten te komen voor een lokale dans/muziek presentatie. Vooruit dan maar, gaan we dat ook even bekijken…. Maar we waren blij verrast. Zo’n twintig jongens dansen er op los en sloegen met stokken tegen elkaar voor een mooi ritme.

n

Toen dat voorbij was hebben we nog even een kopje koffie/thee gedronken en liggen nu zo ongeveer op bed. Nu nog even de was ophangen, dan is dat ook weer schoon.

n

Trusten allemaal!
Leonie en Edo-Jan

n