Hoi allemaal,

n

Vandaag werd weer een heerlijke dag waarin van alles gebeurde en waarin we veel ondernamen.

n

Het startte zoals elke vakantiedag met een prima ontbijt. Leonie een wat lichter ontbijt dan gisteren en ik een warm ontbijt. Jeweetwel, zo’n ontbijt met witte bonen, gebakken ei, bacon, worstjes enzo. Heerlijk!

n

Vandaag wilden we wat van de omgeving van Tromso zien. Men zei dat het iets zuidelijker, richting de Zweedse en Finse grens, erg mooi moest zijn. Het gebied waar we naar toe wilden rijden heet de ‘Lyngsalpene’. In goed Nederlands de ‘Lyngense alpen’. Een groot en ruig gebied waar je langs de fjorden van Noord Noorwegen rijdt. Vol goede moed hebben we onze spullen gepakt en richting de auto gelopen. Die stond nog netjes in de parkeertunnel. Om ongeveer 11 uur reden we uit Tromso.

n

De eerste stop die we moesten maken was een klein plaatsje wat ‘Breivikeidet’ heet. Vanaf dit plaatsje moesten we met de auto op een pontje naar ‘Svensby’. Maar om überhaupt in Breivikdet te komen moesten we over een smalle weg rijden. Links en rechts grote sneeuwhopen en de weg zelf bestond uit een dikke laag ijs. Ik schat zo’n 4 à 5 cm. Hier in Noorwegen wordt niet gestrooid namelijk. Hier hebben ze er iets ander op bedacht. Ze frezen allemaal groeven in het ijs. Met de weg mee en daar strooien ze een dun laagje gravel over. Dat moet dan genoeg zijn. Nou….. dat was wel ff wennen… Eerst glibberde ik aardig wat heen en weer, later ging het al wat beter. Maar als je uit de auto stapte (om bijvoorbeeld een foto te maken) dan schoof je alle kanten op. Het was gewoon niet stroef genoeg voor de bergschoenen, wel voor de autobanden als je maar wat vaart maakte. Maar we hebben het rustig aan gedaan, we hadden geen haast. Later blek dat we vandaag zo’n 7 à 8 uur over zulke wegen hebben gereden. Toch wel een bijzonere ervaring.

n

Aangekomen bij de veerboot waren we echt net op tijd. We konden direct achter aansluiten en de boot op rijden. Als we hem hadden gemist moesten we anderhalf uur doorbrengen in de winterse kou en daar hadden we niet zoveel zin in. Binnen een half uur waren we al aan de andere kant van het water en konden we weer verder rijden over de ijzige wegen. Het werd een fantastische trip. De fjorden waren prachtig om te zien. Zo hoog dat de toppen opgingen in de wolken. De temperatuur zakte ineens van -6 naar -11 graden. Dat klinkt niet heel erg koud, maar de harde snijdende wind zorgde ervoor dat je zonder handschoenen en muts het nog geen minuut vol zou houden. Toch zijn we een paar keer gestopt om wat foto’s en videoopnames te maken. Een keer wilde ik weer in de auto stappen, maar ik stond natuurlijk op het ijs en de wind blies zo hard dat ik gewoon weggeblazen werd. Ik kreeg het portier amper open.

n

Halverwege de rit, in Oteren, zijn we even gestopt bij een hotel om wat op te warmen met een kop koffie. Daarna reden we weer verder. Nog steeds over ijzige wegen, weer terug naar Tromso. Aan de kant van de weg waren af en toe enorme ijspegels, of compleet bevroren watervallen te zien. Zo mooi blauw van kleur! En huizenhoog. Prachtig om te zien.

n

Weer aangekomen in Tromso zijn we een hapje gaan eten in ons inmiddels vertrouwde tentje. Het was al een uur of vier namelijk en de zon was al een tijd onder. Dar krijg je honger van 😉 En na het eten direct naar het hotel, thermokleding aan, naar de auto en op pad om te kijken of we het noorderlicht nogmaals konden zien. Dit keer reden we alleen, we wisten nu waar we op moesten letten. We probeerden ons geluk op een groot eiland naast Tromso, Kvolya heet het. Ergens midden op dat eiland zijn we gestopt. Tussen de bergen. Het was ijskoud, pikdonker en kraakhelder. Drie vereisten voor het noorderlicht. We moesten even wachten maar werden niet teleurgesteld. Langzaam maar zeker kregen we nogmaal het noorderlicht te zien. En dit keer lukte het me wel om wat foto’s te maken. Die zien jullie binnenkort wel. Ik heb niet heel veel foto’s gemaakt want de momenten duren niet heel lang en je hebt sluitertijden van soms een halve minuut. Maar nu toch echt gelukt! Het noorderlicht op de gevoelige plaat vastgelegd!!

n

Na ruim anderhalf uur doorgebracht te hebben in de vrieskou begon de hemel dicht te trekken met wolken en was de show voor vanavond voorbij. We hebben nog een paar rondjes gereden in de hoop dat het nog ergens onbewolkt was, maar helaas, Vanavond niet meer. Misschien morgenavond. Het is heel verslavend en enorm spannend. Het noorderlicht in zo ongrijpbaar, onvoorspelbaar en van zoveel factoren afhankelijk dat het een enorme kick geeft als je het dan echt ziet. Morgenavond proberen we het nog een keer maar nu gaan we slapen. Het was weer een lange vermoeiende dag.

n

Trusten allemaal!

n

Liefs, Leonie en Edo-Jan

n

Gefeliciteerd, je hebt het einde van de pagina bereikt!

Heb je vragen of opmerkingen of wil je wat overleggen?

Help-Desk