Eerste kennismaking met Yosemite
woensdag 4 september
Vanmorgen op tijd op en genoten van een heerlijk ontbijt in het restaurant dat bij het hotel hoort. Vervolgens de tank maar weer eens volgegooid voor een habbekrats en naar Yosemite gereden. Ook hier waren sommige wegen alleen met een shuttle bus te bereiken. Gelukkig was het meeste prima met de auto te bereiken. Als eerste zijn we weer gestopt bij het bezoekerscentrum. Hier was het vrij druk en was een ranger die niet echt stress bestendig bleek te zijn. Vanaf hier hebben we voor morgen een paardrijtocht van 4 uur geregeld vanuit de vallei van Yosemite. In het naastgelegen hotel hebben we een slaapplek in de buurt van de stallen geregeld. Het is echt belachelijk wat ze vragen voor een slaapplek in de vallei, zeker wanneer je kijkt wat je er voor krijgt. Maar goed, je bent (niet meer zo) jong en je wilt wat.
Na deze intermezzo zijn we als eerste richting Glacier point gereden. Vlak voor dit uitzichtpunt was er een klein andere punt vanaf waar we de vallei en de uitgesleten rotspartijen goed konden zien liggen. Een van de beroemste is Half Dome en deze was makkelijk te herkennen. Vanaf hier was het nog maar een mijl naar Glacier point en ook vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de canyon en de vallei van Yosemite. De bodem van de vallei is zo’n kilometer lager en je kon recht naar beneden kijken. Niet echt iets voor mensen met hoogtevrees dus. Gelukkig hebben we daar allebei niet echt last van. Het was inmiddels goed warm geworden en het was lastig om een schaduwplekje te vinden. We zijn daarom teruggereden naar het eerste uitzichtpunt waar wel wat bomen waren om te lunchen. Hier waren ook nog eens een stuk minder wespen.
We zijn via een prachtige kronkelende weg, waarin het voelde alsof je met de weg aan het dansen was naar de vallei gereden. Dat was dus een flinke afdaling in een korte afstand. We hielden onze ogen open voor beren, want die schijnen hier veel te zijn en dol te zijn op het openbreken van auto’s waar eten in zit. Maar waar we ook keken, geen beren. Wat we wel konden zien, was dat aan de andere kant van Yosemite de brand aan het woeden was. Dit zag er heel heftig uit. We konden het vuur zelf niet zien, dat was te ver weg, maar we zagen wel de rookwolken die het gevolg waren van de brand en dat zag er zeker niet goed uit. Gelukkig hebben ze het nu voor 80% onder controle en we hopen dat het snel 100% wordt.
De prachtige afdaling eindigde in de Yosemite Valley, het commercieel kloppende hart van het park, dat werd ons al snel duidelijk. Omdat het een druk bezocht park is, hebben ze in de vallei een bussysteem om het het ecosysteem te ontlasten. En omdat de vallei redelijk vlak is, kun je fietsen huren en op deze manier prima de vallei verkennen. Het was allemaal wel erg aangelegd, waardoor je soms vergat om om je heen te kijken naar de enorme rotspartijen die honderden meters hoog boven ons uitstaken. We hebben als eerste ons ingecheckt in het hotel. We hebben gekozen voor een cabin met houten wanden. Je kan hier namelijk ook in een tent slapen en dat leek ons niet zo aantrekkelijk. We kregen duidelijke instructies dat we niets met een geur in onze auto achter mochten laten. In het verleden werden er wel 1200 auto’s per jaar opengebroken door beren. Door het aangepaste beleid is dit nu gereduceerd tot slechts 200. Daar wilden we er niet een van zijn, dus we hebben de instructies netjes opgevolgd.
We zijn na het inchecken naar de stallen gereden om te kijken waar het precies was. Dit bleek een kort ritje vanaf de cabin te zijn en je kon er gelukkig parkeren. De zon was langzaam onder aan het gaan en we zijn op zoek gegaan naar een plekje om hier van de kunnen genieten. Als eerste stonden we bij een grasland met uitzicht op de Half Dome. In het gras waren allemaal hertjes lekker aan het grazen. Ze trokken zich absoluut niets aan van alle mensen om hun heen, wat we aangeeft hoe erg ze gewend zijn aan mensen. Daarna zijn we naar een andere plek gereden bij de rivier, waar we een mooie reflectie van de inmiddels goudgekleurde bergen konden zien. Toen de zon onder was en alle kleuren waren verdwenen zijn we op zoek gegaan naar een eetplekje. Dat viel nog niet mee, maar gelukkig was er een plek waar ze echt (en niet gefrituurd) eten serveerden. Hier hebben we heerlijk gegeten, waarna we teruggegaan zijn naar onze cabin. Het was al vrij laat en de volgende dag moesten we ons al om 7 uur melden bij de stallen. Hoogste tijd dus om wat slaap te pakken.
Groetjes Edo-Jan en Leonie
n