Hallo allemaal,

n

wederom een goede dag gewenst vanuit Canada. Het gaat nog steeds allemaal goed hier. Inmiddels zijn we weer teruggekeerd in de wereld waar onze mobiele telefoon het wel doet, de Tim Hortons, Wendy’s, McDonalds en Wall Marts. De beschaving zeg maar ;-).

n

Vanmorgen iets later op dan normaal, want het was gisteren toch wel vrij laat geworden. Het ontbijt was bij het verblijf inbegrepen en we hebben er lekker van genoten. Tijdens het ontbijt hebben we nog mensen uit Smilde getroffen en we hebben een tijdje met ze gekletst. Na het ontbijt hebben we snel onze spullen in de auto gedaan omdat een stukje verder op het water weer het land in zou komen stromen met misschien rafters erop. Het bleek nog niet mee te vallen om deze plek te vinden (en niet alleen voor ons), maar uiteindelijk is het toch gelukt. Helaas was het water de rivier al binnengestroomd, dus veel was er niet meer voor ons te zien. Op dit punt hebben we mensen uit St. Louis (Missouri, Amerika) ontmoet en even mee gepraat. Terwijl we met ze aan het praten waren kwamen er ineens een paar bald eagles overgevlogen. Wat een prachtig gezicht! In totaal waren er ongeveer 5, een waar record voor ons.

n

We wilden vandaag nog naar de Bay of Fundy in New Brunswick om te kijken wat deze enorme getijde verschillen doen met het landschap. Na een lange rit, over niet de snelste weg, kwamen we aan bij Hopewell Rocks. Op deze plek kan het verschil tussen eb en vloed wel 12 meter zijn. Op het moment dat wij er waren was het eb en konden we dus op de zeebodem rondlopen tussen alle rotsen die door het water waren uitgeslepen. Dit was wel een aparte gewaarwording, zeker met de gedachte in het achterhoofd dat een paar uur later dit niet meer zou kunnen en alles onder een laag water bedekt zou zijn. Tegen vijf uur moesten we allemaal van het strand af, omdat het park ging sluiten.

n

n

Het was dus al wat laat geworden en we wilden eigenlijk ook nog naar de Bay of Fundy National Park iets verderop. En op weg daar naartoe gebeurde hetgeen waarvan we dachten dat het niet meer zou gebeuren: er stond een eland op de weg! Het was een mannetje, en ondanks dat Edo helemaal niet hard op de rem stond ;-), had hij ons snel door en liep erg gracieus de bossen in. Eenmaal tussen de bomen, konden we hem niet meer zien. Bij het nationale park aangekomen was het bezoekerscentrum al dicht, maar we konden wel gewoon door het park rijden. Dat hebben we natuurlijk gedaan. Eerst zijn we naar een punt gereden van waar we uitzicht hadden op het strand (bij eb althans). Op weg naar dit punt stonden er ineens twee hondachtigen op de weg. We denken dat het coyotes zijn geweest. Wat een verrassing was dat ook. Het werd al donker en we moesten nog een stukje rijden, dus we zijn snel teruggegaan naar de doorgaande weg door het park. Hier zagen we een meertje met een beverburcht. Deze hadden we al vaker gezien, maar tot nu toe gavan de bewoners nooit thuis. Maar nu was het anders! We zagen in de omgeving van de burcht drie bevers in het water. Ze trokken zich bijzonder weinig aan van onze aanwezigheid, dus we hebben ze goed kunnen bekijken. Werkelijk prachtig! Een van de bevers was bezig om een tak door te knagen, dit was duidelijk te horen. Echt zo’n geluid om nooit te vergeten. We hebben iets meer dan een half uur bij ze doorgebracht, toen werd het toch wel erg donker en hebben we afscheid van ze genomen.

n

n

Rond negen uur kwamen we aan in Amherst, terug in Nova Scotia. We zitten in een motel dat gerund wordt door een man die 55 jaar geleden naar Canada is verhuisd. Hij sprak nog behoorlijk goed Nederlands. We hadden nog niet gegeten en hij raadde ons aan om naar Duncan’s pub te gaan en dat hebben we gedaan. Zo van de buitenkant gezien, zouden we er nooit zelf op zijn gekomen om hier naar binnen te gaan, maar we hebben er geen spijt van gekregen! Er was live muziek en het eten was heerlijk. Met een goed gevulde buik zijn we weer teruggegaan naar het motel waar we nu een mooie documentaire over het ontstaan van de Nationale Parken van Amerika aan het kijken zijn. Morgen beginnen we aan de tocht naar Halifax, maar dat doen we langzaamaan, er zijn nog wat dingen die we willen zien onderweg.

n

Dikke kus, Edo-Jan en Leonie

n