Hallo allemaal!

n

Bij deze weer een berichtje van ons vanaf de andere kant van de oceaan. Het blijft wel bijzonder: we zijn hier werkelijk in the-middle-of-nowhere, zonder ontvangst op onze mobiele telefoon en ver van de enigszins bewoonde wereld, maar toch hebben we internet! Dat is toch wel erg gemakkelijk.

n

Vanmorgen waren we alweer op tijd wakker. Na een verkwikkende douche was het tijd voor het ontbijt. Er kwamen al heerlijke geuren uit de kamer van de B&B. De vrouw des huizes had voor vandaag pannenkoekjes en kleine hamburgers op het menu staan. Met daarnaast nog de keuze uit fruit, toetjes, brood en muffins. Dat was allemaal heerlijk. Er waren nog een paar andere gasten in de B&B waar we al snel mee aan de praat kwamen. Later kwam Jo (de eigenaresse) er ook bij zitten en hebben we lekker zitten kletsen over wat ons naar Labrador City bracht en hoe zij er terecht is gekomen. Verder kon ze ons mooi informatie geven over de omgeving en de rit naar Happy Valley Goose Bay. Ondanks dat het erg gezellig was aan de ontbijttafel, kwam toch het moment om weer op pad te gaan. Jo liet ons niet gaan zonder een dikke knuffel en een paar zelf-gemaakte muffins, mjammie!

n

In Labrador City zijn we eerst naar Wal-Mart gegaan om een paar inkopen te doen voor onderweg. Vervolgens hebben een korte stop gemaakt bij het Interpertative Center van Labrador City. Hier was een erg aardige dame die ons weer van allerlei informatie heeft voorzien over de omgeving. Daarna hebben we in het buurstadje Wabush de satelliettelefoon opgehaald. Omdat er op de weg die we nu rijden geen noodtelefoons zijn en mobiele telefoons geen bereik hebben, stelt de regering de satelliettelefoons ter beschikking. Ze zijn gratis, zitten in een mooi geel koffertje en aan het einde van de weg moet je hem weer inleveren. Gelukkig worden ze erg weinig gebruik, dus het is vooral voor de zekerheid. Als laatste hebben we de tank nog even volgegooid en toen was het echt tijd om te vertrekken richting Churchill Falls, zo’n 3 uur rijden verderop route 500 oftwel de Trans-Labrador Highway, oftewel the Freedom Road.

n

Vanaf Labrador City begon direct weer de gravel. Tot vlak voor Churchill Falls, daar was een stuk asfalt. Dit deel van route 500 was prima te doen. Onderweg waren ze druk bezig om de weg te verbeteren en uiteindelijk om klaar te maken om te asfalteren. Maar het gaat nog wel een paar jaar duren voordat dat echt klaar is. Onderweg waren erg veel meertjes te zien met af en toe een beverdam of een beverburcht. In het begin was het terrein vrij open, met veel naaldbomen. Na verloop van tijd werd het bos weer dichter en kwamen de berkenbomen weer terug. Deze zijn in deze tijd van het jaar echt knalgeel. Dit gaf een mooi contrast met de erg donkere naaldbomen. Onderweg was er verder weinig te beleven, dus we zijn aardig in een keer doorgereden naar Churchill Falls (met de nodige fotomomenten natuurlijk). Vlak voor Churchill Falls is een wandeltocht naar de watervallen. Vandaag was het wat aan de late kant om daar nog naar toe te lopen, dus dat gaan we morgen proberen. Voordat de mens hier kwam om de waterval te gebruiken voor energie, was het een enorme waterval (hoger dan de Niagara Falls) met een kolkende rivier eronder. Van de rivier is nu nog maar weinig over. Je kunt tegenwoordig over de rotsen lopen. De vrouw van het Interpretative Center van Labrador City durfde vroeger amper over brug over de rivier, zo ruig was het.

n

Churchill Falls bleek wat groter te zijn dan we hadden verwacht. In het dorpje wonen ca. 400 mensen (en hun gezin) welke allemaal in dienst zijn van de energie centrale. In feite is het dorp eigendom van het bedrijf en zodra je niet meer bij het bedrijf werkt, mag je hier ook niet meer wonen. We hadden ons hotel nog redelijk snel gevonden. Het bleek het grootste gebouw in het dorpje te zijn en naast het hotel, zit er ook een supermarkt, bibliotheek en restaurant in. Dit laatste was wel gemakkelijk, nadat we hadden ingecheckt konen we direct een hapje eten. We zitten nu nog even tv te kijken en een backup te maken van alle foto’s tot nu toe. Straks lekker slapen en dan morgen deel 2 van route 500, op weg naar Happy Valley-Goose Bay!

n

Dikke kus,

n

Edo-Jan en Leonie

n