maandag 5 november 2012

Vannacht allebei weer goed geslapen. Dat was maar goed ook, want om half 5 ging de wekker alweer. Een half uurtje later waren we in de lobby van het hotel waar Bijaya en de vaste chauffeur op ons zaten te wachten. Snel allemaal in de auto en op weg naar Sarangkot. Dit is een plaats in de buurt van Pokhara op zo’n drie kwartier rijden. Het was nog donker buiten, maar ondanks het vroege uur waren er al vrij veel mensen op straat. Soms kinderen op weg naar school, sommige mensen op weg naar het werk en sommige winkeltjes waren al open. We moesten een stukje de berg oprijden, waar we mannen omhoog zagen rennen. Dit waren gurkha’s, een soort elite leger in Nepal, van oorsprong opgericht door de Britten. De selectie om hier toegelaten is heel streng en zwaar.

Op weg naar boven werd het steeds drukker op de weg. We waren duidelijk niet de enigen die de zonsopkomst van Sarangkot wilden zien. Gelukkig waren we wel een van de eersten, zodat we een mooie plekje konden uitkiezen. Dit was een luxe plek om de zonsopkomst te bekijken, er stonden gewoon stoeltjes! We vonden het erg leuk dat Bijaya vandaag weer met ons meeging. Hij was behoorlijk moe (net als wij), maar probeerde dat niet te laten zien. Eigenlijk zou hij vanmorgen met andere toeristen op pad, maar hij heeft dat programma zo aangepast dat hij met ons mee kon.

En daar zaten we dan, ruim voor zes uur, te wachten op de zonsopkomst. Je kon zien dat het al wat begon te schemeren. Langzaamaan kleurden de bergtoppen rood-oranje. We konden de Annapurna range heel goed zien. En wat we op Poon Hill niet hebben gezien, zagen we hier wel: de zon die als een grote rode bal boven de horizon uitkwam! Wat was dat een bijzonder gezicht. En wat ging het snel! Je kon de zon echt omhoog zien gaan. Het magische moment duurde daardoor kort, maar we hebben het mooi meegepikt. Daarna hebben we naar de zonsopkomst over de bergen gekeken en hier nogmaals van genoten. Elke dag is toch anders en deze keer zagen we nog meer bergen. We konden gewoon niet kiezen waar we moesten kijken.

Rond half 8 was de zon al vrij hoog en de kleuren vrij hard. Het werd dus tijd om weer naar het hotel terug te gaan. We waren weer een van de laatsten. Het ritje terug leek sneller te gaan dan de heenweg. Misschien wel omdat we wisten dat we nu ook afscheid moesten gaan nemen van Bijaya. Ook dit viel ons vrij zwaar, we hebben echt een supermooie tijd met hem gehad. Gelukkig bestaat Facebook en kunnen we zo contact houden. We hebben hem uitgezwaaid, terwijl hij op de fiets naar zijn volgende klanten ging.
Een beetje stilletjes zijn we gaan ontbijten.

Na het ontbijt voelden we ons beiden erg moe. Het was niet niets wat we de afgelopen dagen hebben gedaan en meegemaakt. We zijn dus lekker terug in bed gegaan en hebben allebei nog een beetje geslapen. Vanmiddag zijn we eerst gaan lunchen in het restaurant naast ons hotel, waar we al herkend werden. Daarna zijn we richting Pewa Lake gegaan, op nog geen 5 minuten lopen. Dit is het op een-na-grootste meer van Nepal en het was er een drukte van belang. Er waren veel mensen die een boottochtje wilden maken. Wij hebben lekker aan de oever gezeten en genoten van de ondergaande zon over het meer en de bergen. Het werd langzamerhand wat kouder en we zijn langs de oever van het meer teruggelopen naar de winkelstraat van Pokhara. Hier vind je een overdaad aan souvenierwinkeltjes, touroperators, outdoorshops, boekwinkels, geldwisselkantoren, supermarktjes, restaurantjes en hotels. Al met al een bonte verzameling. Op onze kamer hebben we ook een fantastisch uitzicht op de Annapurna range en hier konden we nog net zien hoe de laatste stralen van de zonsondergang de hoogste bergtoppen knalrood kleurden. Onze kamer is op de vijfde (hoogste) verdieping en het is de enige kamer op deze verdieping.

Na zonsondergang zijn we (weer) een hapje gaan eten bij de buren. Het was vrij druk en we moesten wat langer wachten op onze bestelling. Het eten was weer heerlijk en toen het op was zijn we teruggegaan naar onze kamer. Hier zijn we snel gaan slapen, want we waren allebei toch wel moe.

Dinsdag 6 november 2012

Vanmorgen konden we een beetje ‘uitslapen’. We zouden pas om half 10 worden opgehaald voor de transfer naar de luchthaven van Pokhara. Na een lekker ontbijtje hebben we onze tassen ingepakt. We kwamen mooi op tijd in de lobby, waar de chauffeur al zat te wachten. Het was dezelfde als de afgelopen dagen. Na 5-10 minuten stonden we al op de luchthaven van Pokhara. Ondanks dat de vlucht een uurtje later zou vertrekken, was er niemand bij de incheckbalie te bekennen. Bistari, bistari (langzaam, langzaam) is hier ook vaak het credo. Nadat we even gewacht hadden, konden we (nadat we service kosten hadden betaald) echt inchecken. Onze bagage was maar 5 kilo te zwaar en we konden zonder problemen mee. Eerst moest de bagage allemaal gescand worden. Daarna gingen we door de security met een aparte rij voor mannen en vrouwen. De vertrekhal had twee gates en een klein (souvenier)winkeltje. We hoefden niet zo lang te wachten voordat het vliegtuig er was. Die was net vanuit Kathmandu aangekomen en parkeerde voor de gate. We zagen hoe onze bagage aan boord werd gebracht en even later mochten we ook aan boord. Het toestel zat vol. Alle 19 stoelen waren bezet ;-). We zaten achteraan in het toestel. Edo zat links, ik zat in het midden (ja net als in een bus) en er zat nog een Italiaan naast me. Dat was de achterste rij. Edo had een mooi uitzicht over de bergen en heeft veel foto’s gemaakt. Via het middenpad kon ik zo de cockpit inkijken en zien wat de piloten deden. Bij aankomst in Kathmandu (na 20-25 minuten vliegen) was de landingsbaan duidelijk in beeld.

Het was een zachte landing en even later stonden we bij de aankomst’hal’ van de binnenlandse vluchten. Dit is gewoon in de buitenlucht. Onze bagage werd op een karretje gebracht en mochten we meenemen. Onze gids (Santosh) had Edo al gezien en samen liepen we naar de auto toe. Tot onze grote verrassing was Dil weer onze chauffeur. Hij heeft ons van Kathmandu naar Chitwan en van Chitwan naar Pokhara gebracht. We waren erg blij om elkaar te zien. Omdat zijn Engels en ons Nepali vrij slecht is, kunnen we niet communiceren, maar dat was ook niet nodig. Hij vroeg nog hoe de trekking was gegaan. Vanaf Katmandu was het nog anderhalf uur rijden naar Nagarkot, onze slaapplaats voor vanavond. Dit dorpje (en ons hotel) ligt bovenop een heuvel met een fantastisch uitzicht over de Himalaya.

Echt bizar mooi. We hebben net geluncht en gaan zo lekker rustig aan doen. Dat hebben we wel verdiend. Vanmiddag en morgenvroeg gaan we naar de zonsondergang en -opkomst kijken. Lekker vanaf ons balkon :-). Morgen gaan we dan naar Kathmandu voor de laatste paar dagen en om nog wat cultuur op te snuiven. Hoe dat zal zijn, krijgen jullie later te horen.

Liefs Edo-Jan en Leonie

woensdag 7 november

Voordat ik vannacht ging slapen ging ik eerst nog even kijken hoe het weer na het avondeten was. ‘s-Middags was het best wel heiig wardoor we de zonsondergang niet heel mooi hebben kunnen zien. Maar zo aan het begin van de nacht was het weer helemaal helder. En dat betekende, omdat ons hotel helemaal bovenop een berg lag, dat we amper lichtvervuiling hadden en de sterrenhemel zich weer prachtig liet zien. Het leuke was nu ook dat je ook op het dak van het hotel kon komen. En dat heb ik dan ook maar gedaan. En daarboven had je een fantastische kijk op de sterrenhemel. Ook de melkweg kon je weer geweldig zien. Ik had mijn statief weer meegenomen en heb daar heerlijk in alle rust kunnen experimenteren met lange sluitertijden om te proberen dat wonder van de natuur op de gevoelige plaat te leggen. En… het is me aardig gelukt al zeg ik het zelf.

Het weer was ook nog es prima. Niet te koud en windstil. Heerlijk. Na diverse foto’s te hebben gemaakt ben ik weer naar de kamer gegaan. Snel me klaar gemaakt en ik bed gedoken. Toch wel weer aardig moe geworden vandaag.

De nacht hebben we heel goed doorgebracht. Het was heerlijk stil, de temperatuur was prima en de kamer was winddicht. Oftewel, we hebben heerlijk geslapen. Echt heerlijk. We werden dus lekker uitgeslapen wakker. Wel door de wekker om 6 uur want de zonsopkomst moest ook hier erg mooi zijn. Leonie was als eerste wakker en uit bed en keek direct naar buiten om te zien hoe de vallei er vanmorgen bij lag. En dat zag er heel erg goed uit. Ze heeft me direct ook aangespoord om mijn warme nest te verlaten. Toen ik ook naar buiten keek zag ik de hoge bergen van de Himalaya mooi liggen, de vallei was deels bedekt met mist. Een heel bijzonder gezicht. Het deed me een beetje denken aan Borneo. Eerst stond ik op het balkon maar ik bedacht me al snel dat ik boven op het dak nog beter kon fotograferen. Dat heb ik toen ook maar direct gedaan. Snel pakte ik mijn fototas en rende weer de trap op naar boven. En dat was geen seconde te laat. Daar aangekomen zag ik zowaar de eerste glimp van de opkomende zon. Prachtig! En net als in de Annapurna, kon ik hem hier ook stapje voor stapje zien opkomen. Ik heb daar net zo lang gestaan totdat alle kleuren en de magie weer weg was. Hierna ging ik naar beneden om me klaar te maken voor het ontbijt.

Leonie had zich al klaar gemaakt en samen liepen we rond 7 uur van de hotelkamer naar het hoofdgebouw. Het onbijt was niet heel bijzonder. Gewoon een soort van Amerikaans ontbijt. Aardappel, tomaat, ei, toast. Dat soort dingen. Toen we aan het eten waren zagen we de eerste arenden de vallei in vliegen. En dat was voor ons het teken om weer naar de kamer te gaan. Daar hebben we snel onze spullen ingepakt waarna we nog een half uur over hadden. Snel ben ik weer naar het dak gelopen. Ik wilde nog graag een foto van een vliegende arend hebben.

En ik werd niet teleurgesteld. Er was niet 1 arend, ook niet 2 maar bijna 20. Misschien zelf wel meer! En sommige vlogen praktisch over het hotel heen! Alleen al het kijken naar deze mooie dieren gaf me veel voldoening. Als bonus kon ik ook nog een paar foto’s van ze maken. Ik had er de hele dag wel kunnen blijven om te blijven kijken maar we moesten weer terug naar Kathmandou. We liepen weer samen naar het hoofdgebouw en een aantal minuten later werd de taxi weer voorgereden. Snle stapten we in en reden we weer weg van deze mooie plek.

Na een dik uur rijden kwamen we aan bij Bhaktapur, vlak bijKathmandu. Hier kregen we een rondleiding van onze gids. Bhaktapur is een zogenaamde koningsstad en is al in de Middeleeuwen gesticht. Het is een belangrijk cultureel stuk erfgoed van Nepal. We zagen verschillende pleinen met veel tempels, torens in een bijzonder gave bouwstijl. Wel heel toeristisch ingesteld, dat dan weer wel. De weggetjes waren smal en heel stoffig (de berucht Nepali Powder weer) maar ook heel schoon. Geen vervuiling in dit stuk van de Kathmandou vallei! We hebben er een flinke tijd doorgebracht en zijn verschillende straatjes doorgelopen. Lunchen deden we boven in een restaurant met een heel mooi uitzicht over een van de tempels en over een van de pleinen.


We moesten wel even goed daar de toeristische meuk heenkijken, maar dan proefde je wel de atmosfeer van deze plek. Hier wonen en werken mensen nog steeds. Net als in Chitwan is ook deze plek geen openlucht museum. We zagen verschillende piepkleine naai-ateliers, een barbier, groentewinkels en veel mensen (voornamelijk vrouwen) die druk bezig waren om de geoogste rijst te scheiden van het kaf. Maar we zagen ook hier veel armoede. Kleine kinderen die probeerden wat chocolade, snoep of geld van de toeristen te krijgen. Her en der ook wat zwervers, bedelaars en mensen die zich opwierpen als gids om zo wat geld te verdienen. Dat is dan de andere kant van dit deel van Nepal.

We hebben het veel langer volgehouden dan eigenlijk de bedoeling was, maar dat ws geen probleem. Hierna gingen we rechtstreeks naar ons hotel in Kathmandu. Het laatste stuk van de reis vandaag ging weer dwars door de stad heen. Rond een uur of vier en dat betekent dat we midden door de spits moesten rijden. Uiteindelijik viel de vertraging meer dan mee en kwamen we aan bij ons hotel voor de komende drie nachten. Hetzelfde hotel als we hadden na onze avonturen in het Langtang gebied. De jongen die ons toen hielp herkende ons direct en maakte meteen een praatje met ons. Toen we onze bagage op de kamer hadden neergelegd, liepen we naar beneden en gingen op het terras zitten om wat te drinken. Leonie een Massala thee en ik een Everest bier. Dat ging er wel in! Het avondeten hebben we maar lekker in het hotel gedaan. Voor Leonie een vegetarische curry met rijst en voor mij, je raadt het al, een overheerlijke Dal Bat 😀

Na het eten zijn we weer naar de kamer gegaan en willen we snel op bed. Morgen worden we weer om 5:30 opgehaald. Dan is het de dag dat we met een vliegtuig naar de Mount Everest gaan vliegen. Als het weer maar goed is. Maar daar doet Leonie morgen verslag van.

Welterusten allemaal!

Liefs Leonie en Edo-Jan

Gefeliciteerd, je hebt het einde van de pagina bereikt!

Heb je vragen of opmerkingen of wil je wat overleggen?

Help-Desk