Hallo allemaal!

De eennalaatste dag van deze vakantie in Fins Lapland begon net als altijd lekker vroeg. Vandaag was het de bedoeling dat we een rendiertocht zouden gaan maken. Midden in Lapland dwars door de bossen. Hiervoor moesten we aan het einde van de morgen op een bepaalde plek ten zuiden van Levi zijn. We gingen maar een stuk eerder weg. Het had flink gesneeuwd en ik wilde nog een paar foto’s maken op de top van de berg van Levi. Daar heb je een geweldig sneeuw landschap met compleet ondergesneeuwde bomen, huisjes, zelfs de elekticiteitspalen zijn met een dikke laag ijzig poedersneeuw bedekt. En er komen heel weinig mensen omdat het weer daar guur is. Perfecte plek om even rond te rijden en foto’s te maken. En dat hebben we dan ook gedaan daar! Heerlijk met de neus in de ijzig koude lucht wat frisse en schone lucht happen.

Liefst wilde ik er uren blijven maar het werd toch tijd om naar de rendieren te gaan. Dus snel weer in de auto en weer een stuk rijden. Omdat het de nacht ervoor flink had gesneeuwd zag de hele wereld er hier weer prachtig uit. Die puurheid is magnifiek om te zien en heerlijk om doorheen te rijden. Wel wat glad zo af en toe, het was goed dat we spikes in de winterbanden hadden. Na een werkelijk prachtig tocht met de auto kwamen we ergens in the middle of nowhere aan bij een boerderij waar al een paar rendieren stonden. Op een bordje bij deze rendierfarm stond een onuitspreekbare naam die veel gelijkenissen vertoonde met de reserveringsbrief die we van de tourist information hadden gekregen. Snel de auto geparkeerd, alle spullen bij elkaar gepakt en het terrein opgelopen. Daar stond een heel mooi klein huisje wat tegenwoordig dient als klein restaurantje. Vroeger was het het woonhuis van de familie. Hier moesten we ons melden. Iets later dan gepland kwam er een jongedame naar ons toe. We moesten, samen met vier Russische toeristen die geen Engels spraken, met haar meelopen. Het bleek dat de rivier naast de boerderij nog niet goed genoeg was dichtgevroren en de rendieren die onze slee zouden trekken stonden aan de overkant.

Maar geen probleem, we kregen allemaal een helm op onze kop. Iedereen werd vriendelijk gevraagd om in een grote slee, die al achter een sneeuwscooter bevestigd was, te gaan zitten. Iedereen behalve ik. Ik mocht op de scooter plaatsnemen, achter de bestuurder. Even een paar keer gas geven en daar gingen we. Eerst over een weggetje parallel aan de rivier, na zo’n anderhalve kilometer was de rivier goed dichtgevroren. Daar konden we wel overheen. Van de oever zo het ijs op. En dan flink gas geven over die brede rivier. Aan de overkant weer een flinke stoot gas en we vlogen weer het bos in. Hier slalomden we kunstig bij de bomen langs totdat we op een open plek in het bos waren. Hier stonden vier rendieren en vier sleëen klaar.

Het was de bedoeling dat we naast elkaar gingen zitten in een slee. Leonie en ik kregen de achterste (en smalste) slee toegewezen. Daar zaten we dan. Rendiervachtje over ons heen en daarna werd ‘ons’ rendier aan de slee gebonden.

Toen iedereen zat en alle rendieren bevestigd waren zijn we in een kleine kolonne vertrokken. Het was zwaar bewolkt maar gelukkig voor ons bleef de sneeuw die middag in de wolken. We reden ongeveer een uur door de bossen. Ik kon flink wat foto’s maken en we zaten er echt heerlijk. Net op het moment dat we het toch wel wat koud kregen en eigenlijk ook wel even moesten plassen kwamen we ergens in het bos bij een aantal kleine houten huisjes.

Hier liepen allemaal rendieren los.

Ze waren semi-wild. Konden alle kanten op maar werden ook een beetje bijgevoerd als het nodig was. Daar stopten we dan ook. We klommen uit de sleetjes en merkten dat we toch wel een beetje stijf waren geworden van de kou. We liepen naar een van de huisjes, de jongedame deed de deur open en daar hadden ze al een heerlijk haardvuurtje voor ons aangemaakt. We gingen met z’n allen om het vuurtje zitten, kregen een kop koffie, een koffiebroodje en een worstje die we boven het vuur warm maakten. Na een half uurtje waren we weer wat opgewarmd en liepen we naar de (wilde) rendieren om ze wat hooi bij te voeren. Daar stond ik ineens tussen allemaal rendieren foto’s te maken.

Een kwartiertje later werd het toch weer tijd om weer in de slee plaats te nemen. Het was ondertussen alweer half drie geloof ik en dat betekende vandaag dat de zon alweer onder was, het begon te schemeren en de temperatuur kelderde. En we moesten nog een heel eind terug. Het werd kouder en kouder en dat begonnen we ook steeds meer te voelen. Ik was zo blij dat ik nog wanten had gekocht want die kwamen me erg goed van pas. Koude voeten hadden we allebei wel. Aan het einde van de route stond de jongen met de sneeuwscooter alweer klaar. De rendieren werden losgemaakt en wij deden onze helm weer op en namen weer plaats in de grote slee die ons weer terug zou brengen naar de boerderij. Dezelfde weg weer terug alleen nu in het donker. Vooral het eerste stuk door het bos was voor mij een uitdaging. Ik was blij dat ik een helm op had want de takken zwiepten tegen mijn helm. Moet er niet aan denken dat ik die takken op mijn wangen had gevoeld! :-S

Uiteindelijk kwamen we weer aan bij de boerderij. Daar zijn Leonie en ik nog even gaan zitten in het restaurantje. We vonden het daar erg gezellig en kwamen aan de praat met de eigenaresse. Dat was een hele lieve dame die vol trots vertelde over het wel en wee en de geschiedenis van de boerderij. Er hingen ook allemaal zelfgemaakte Lapse kledingstukken die je kon kopen. Wanten, sokken, mutsen enzo. Leonie ging natuurlijk op zoek naar een nieuwe muts en uiteindelijk vond ze een heel mooie egaal paarse. Toen we die wilde afrekenen bleek dat de moeder van de eigenaresse (en de oma van de jongedame in de slee en de jongen op de sneeuwscooter) die muts zelf gebreid had! De eigenaresse vond het zo leuk dat Leonie juist die had uitgekozen dat ze er ook een paar ansichtkaarten (van de jongedame en de jongen op heel jonge leeftijd in traditionele kledij) en een pin/broche erbij deed.

Toen werd het ook tijd voor ons om weer terug te rijden naar Levi. Het was inmiddels alweer een stuk later en we kregen nogal trek. We wisten nog dat het Aziatische restaurant, waar we een paar dagen geleden hadden gegeten, ook sushi’s serveerde en dat leek ons wel wat. Snel de auto geparkeerd in Levi en naar het restaurant. Daar hebben we heerlijk gezeten en allemaal verschillende sushi’s met Lapse ingrediënten gegeten. Sushi-rolls met rendiervlees, Sashimi van zalm en Arctic char (dat lekkere arctische visje) en nog veel meer. We besloten die avond met een lekkere kop koffie en een stuk cake met ijs. Daarna hebben we, absoluut tegen beter weten in, toch nog een stukje rond gereden om een glimp op te vangen van het noorderlicht. Absoluut kansloos, het begon zelfs wéér te sneeuwen! Het weer loopt hier echt een paar weken/maanden achter. Normaal ligt er nu een dikke laag sneeuw en is het kraakhelder maar niet dit jaar. De sneeuw is nu pas begonnen met vallen en de verwachting is dat dit nu nog wel een paar weken gaat duren. Dus helaas voor ons deze vakantie geen noorderlicht. Maar wel onwijs veel andere ervaringen!

Morgenmiddag vliegen we weer terug naar Helsinki. Maar dat is voor morgen.
Voor nu: welterusten!

Liefs, Leonie en Edo-Jan