Mulu Mulu Mulu
Hallo allemaal!
n
We zijn inmiddels aangekomen in Kota Kinabalu, maar voordat we hier naar toe zijn gegaan hebben we nog twee fantastische dagen in Mulu gehad:
n
Op 27 augustus, hebben we de hele dag in Mulu National Park doorgebracht. Het is werkelijk een fabelachtig mooi park. Halverwege de nacht schrokken we ineens wakker door vreemde harde geluiden. Dit bleek een kikker te zijn die een hels kabaal maakte in de plantenbak voor ons raam. Met behulp van de zaklamp hebben we hem weggejaagd. Om te beginnen ging de wekker vanmorgen weer lekker op tijd af. Nadat we ons een beetje opgefrist hadden, zijn we naar het ontbijt gegaan. Om hier te komen, stappen we uit onze airco-kamer in de ‘frisse’ buitenlucht en lopen we een stukje over houten planken naar de ontbijtzaal, die is natuurlijk helemaal open, er zitten geen ramen in de kozijnen. We hebben heerlijk buiten gegeten. Zo rond acht uur is het hier nog vrij koel, maar tijdens het ontbijt voelden we de temperatuur alweer oplopen.
n
Na het ontbijt hebben we onze spullen gepakt en zijn we naar de lounge gegaan, waar Kate al op ons stond te wachten. Vandaag zouden we naar Wind Cave en Clear Water Cave gaan. Je kunt hier op twee manieren komen: lopend of met de longboot. Wij zijn (gelukkig) met de boot gegaan. Het was net zo’n soort rit als naar de Iban. Het water stond ook hier behoorlijk laag. Af en toe moest Kate met een paal helpen om de boot vooruit te krijgen. Een boot voor ons kwam er iets minder goed van af. De bootsman moest af en toe uit de boot om de boot verder te duwen. Hij had dan ook zo’n 6 pasagiers aan boord, wij waren maar met ons drieën. Dat scheelt toch een boel gewicht. Onderweg hebben we een korte stop gemaakt bij Bita Bintung, een nederzetting van de Penang. Dit is een nomadisch volk waarvan een deel nu op een vaste plek woont. We konden een beetje door het dorpje (kampong) lopen en er was een klein marktje waar we een paar spulletjes hebben gekocht. De stop erna was bij de aanlegsteiger van de Wind Cave.
n
Vanaf de aanlegsteiger ging er een boardwalk schuin omhoog naar de ingang van de grot. Ook deze grot was weer prachtig en volledig anders dan de andere twee grotten die we gisteren hebben gezien. Af en toe was het een beetje smal waardoor we een heerlijk briesje door de grot voelden gaan. Hier heeft de grot ook z’n naam aan te danken. Na een stuk de grot ingelopen te zijn, kwamen we bij de King’s Chamber aan. Een enorme ruimte gevuld met prachtige stalachmieten, stalachtieten en kolommen. We hebben deze hele kamer goed kunnen bekijken, ze hadden een pad door de hele kamer gemaakt. Wat een pracht! En dan te bedenken dat het 150 jaar duurt om 1cm aan te maken. Nadat we alles goed in ons op hadden genomen zijn we weer terug naar de boot gegaan en naar de aanlegsteiger bij Clear Water cave gevaren.
n
De reden waarom Clear Water Cave zo heet, werd ons bij de aanlegsteiger al duidelijk, het water was enorm helder. We hadden echt het idee dat we door de lucht zweefden ipv dat we op het water dreven. Voordat de grot ingingen hebben we eerst een koffie/theepauze gehouden. Dat was wel even lekker. Om bij de ingang van Clear Water Cave te komen moet je namelijk een lange trap op. Nadat we de moet hadden verzameld zijn we in de hitte langzaamaan, stap voor stap, naar boven gelopen. Bij de ingang van de grot wisten we niet wat we zagen. Het was net alsof we bij de bek van een haai of ander gevaarlijk beest waren aangekomen. De stalachtieten hingen langs de hele ingang.
n
n
n
Op een deel van de rotsen groeide een plant die alleen op deze plek ter wereld voorkomt: monophyla pedola. Dat was een heel bijzondere gewaarwording. We hebben van Kate eerst wat uitleg gekregen over wat we allemaal bij de ingang van de grot hebben gezien en hoe ze denken dat de grot gevormd is. In die tijd konden we even bijkomen van de klim. Toen werd het tijd om de grot in te gaan. Eenmaal binnen wisten we weer niet wat we zagen. Er stroomde een enorme (heldere) rivier door de grot. We gingen over een brug om aan de overkant te komen. Op deze plek was het plafond van de grot ingestort en was er een natuurlijke ‘dak’raam ontstaan. Dit gaf een fantastisch licht de grot in. Kate wist ons veel te vertellen over het leven in en het ontstaan van de grot. Nadat we een tijdje rondgelopen hadden, werd het tijd om weer naar buiten te gaan en konden we het water dat uit de grot komt eens van wat dichterbij bekijken. We hebben onze zwemkleding aangetrokken en een duik genomen in het toch wel vrij koude water. Eenmaal er doorheen was het heerlijk en we hebben samen met veel visjes en een slang gezwommen. Nadat we weer een beetj afgekoeld waren, zijn we er uit gegaan en stond er een lekkere lunch op ons te wachten. Dat ging er wel in na al dat geklauter, gezweet en gezwem. Om jullie een indruk te geven van hoe warm en vochtig het hier is: toen ik m’n zwemkleding aantrok was het alsof ik net uit een overdekt zwembad in Nederland kwam en m’n kleding aan wilde trekken, alles bleef plakken zeg maar.
n
n
n
Na de warme lunch (dit keer hertevlees met groente en witte rijst) zijn we weer in de boot gestapt en zijn we afgezet bij het resort. Het was toen rond drie uur, dus we hadden de rest van de middag lekker vrij en konden een beetje bijkomen van alle inspanningen van vandaag. Na een rustige middag zijn we naar het restaurant gelopen voor ons avondeten. Dit bestond uit een lopend buffet en we hebben weer wat lekkers uitgezocht. Rond acht uur begond de culture voorstelling van de lokale bewoners. In het begin zag het er allemaal mooi uit, maar op een gegeven moment leek het een soort circus te worden en haalden ze volgens ons allerlei culturen door elkaar heen. Na hetgeen we bij de Iban hebben gezien qua dans, was dit wel een beetje een teleurstelling. De andere toeristen vonden het overigens prachtig. Wij hebben snel onze koffie en thee opgedronken en zijn terug gegaan naar de kamer. In de hoop dat de kikker vannacht niet terug zou komen, zijn we gaan slapen, met de airco op 25 graden (lekker koel!).
n
28 augustus 2011 (Bommen Berend)
n
Vandaag konden we een beetje uitslapen. Omdat het zondag is, ging Kate eerst naar de kerk. Rond 10 uur kwam ze ons ophalen in de lobby van het hotel, ze was duidelijk gekleed voor een kerkbezoek. Wij konden dus een beetje rustig aan doen en dat was wel erg lekker. Gisteravond hadden een paar gidsen ruzie gekregen en nu zat Kate met de gebakken peren, want ze heeft ze alledrie weggestuurd. Blijkbaar heeft Kate hier een beetje de leiding. Het probleem was dat ze dit aan haar baas moest uitleggen. We zijn vandaag weer met de auto naar het park gereden. Hier heeft Kate ons aangemeld bij de receptie en mochten we alleen op pad. Om naar de grotten te gaan is een gids verplicht, voor de wandelingen die we vandaag wilden maken niet.
n
De zon scheen alweer fel op ons bolletje en na een snel bezoek aan het souvenierwinkeltje zijn we aan de wandeling naar de ‘Paku waterval’ begonnen. Het eerste gedeelte was hetzelfde als richting Deer cave. Dat betekende dus over een goed begaanbaar pad van houten planken. Na ongeveer 2 kilometer kwamen we bij de afslag naar de Paku waterval. Vanaf dit punt was het nog 1.3 km lopen naar de waterval. Dit pas was iets uitdagender. Ze hadden in de jungle een pad gemarkeerd door stenen neer te leggen. we liepen nu dus niet meer op hout, maar op de aarde, bladeren, stenen, boomwortels enzo. Overal om ons heen liepen salamanders weg en op een gegeven moment zagen we zelfs een slang. Deze had gelukkig ook geen zin in een nadere kennismaking en verdween in het struikgewas. De 1.3 km leken wel vijf en we vroegen ons af of we wel goed liepen. Na ongeveer een uur gelopen, gestrompeld en flink gezweet te hebben, konden we de waterval horen. Omdat het nu het droge seizoen is hier was het niet een supergrote waterval, maar dit had Kate al tegen ons verteld. Desalniettemin was het een prachtig gezicht. De waterval kwam uit een grot en die grot was onderdeel van een metershoog klif met gekke vormen. Het water van de waterval vormde een heldere rivier en ook hierin waren allemaal visjes te zien. We hebben ze gevoerd met kruidkoek uit Nederland, dat ging er bij hen goed in! Nadat we een tijdje bij de waterval hadden gezeten en weer bijgekomen van de jungletocht, hebben we onze spullen weer gepakt om aan de terugweg te beginnen. Dit leek een stuk sneller te gaan. Om ons heen waren allemaal prachtige vlinders te zien.
n
n
Rond half drie waren we weer bij het hoofdkwartier van het park. Net buiten het park hebben we geluncht. Dit is ook de plek waar Kate woont. Het was een heerlijke lunch van Nasi Goreng met een eitje en het ging er bij ons allebei goed in. Natuurlijk kregen we er ook een halve liter water bij en die ging er ook goed in! Na deze lunch hadden we nog niet genoeg van het park. We wisten natuurlijk dat dit onze laatste dag in Mulu zou zijn. We zijn daarom teruggegaan het park in en naar de Tree Top Tower gegaan. Bij de ingang van de toren zat een bewaker van wie we de sleutel kregen in ruil voor borg. Het was een kort stukje naar de toren, maar het was een flinke klim naar de top van de toren. Een grote lange wenteltrap. We kwamen uit in een overdekt hutje bekleed met gaas, boven in het bladerdek. Je kunt je vast voorstellen dat dit een erg warm hutje was. Pffff. We moesten eerst weer even bijkomen van de klim. Daarna hebben rondom genoten van het prachtige uitzicht. We zaten nu aan de bovenkant van het oerwoud in plaats van op de bodem en dat was wel een heel ander gezicht. We zagen bijvoorbeeld de vlinders op hun rug en konden de patronen mooi bekijken. Sommigen zijn zo groot dat het wel vogeltjes lijken. Op een gegeven moment kregen we nog gezelschap van een man uit Amsterdam die twee maanden aan het rondreizen was door Azie. Gelukkig was hij ook flink aan het zweten! Nadat we alle geluiden, kleuren en geuren van de jungle goed in ons op hadden genomen (en op de camera), zijn we weer naar bendeden gegaan. Dit ging een stuk makkelijker.
n
We zijn teruggelopen naar de plek waar we geluncht hebben en hier zat Kate samen met een paar anderen tenen knoflook te pellen. Daar zijn ze hier dol op en wij gelukkig ook. Het is ook nog eens goed voor de weerstand, dus dat komt allemaal goed uit. We zijn daar even gaan zitten om een beetje bij te komen. Het was een behoorlijke warme dag vandaag en het was inmiddels behoorlijk bewolkt en benauwd geworden. Op de terugweg naar het resort, begon het al een beetje te regenen en op het moment dat we terug op de kamer waren begon het te plensen. Onbewust hadden we dit dus best goed gepland. Voordat we onszelf bij het avondeten durfden te vertonen zijn we eerst gaan douchen. Tegen de tijd dat we weer wat fris waren, was het zo ongeveer gestopt met regenen. Voor de zekerheid hebben we onze poncho maar meegenomen naar het restaurant, want je weet het maar nooit en als het hier regent, dan spoelt het. We hebben weer lekker gegeten van het buffet. Deze avond was er weer een culture dance en we vreesden het ergste, maar deze keer was het eigenlijk wel leuk en goed. De dansen die werden opgevoerd leken op die we bij de Iban hadden gezien en we hadden het idee dat deze mensen hun cultuur meer eer aandeden dan die van gisteren. Na het eten zijn we even op internet gegaan om ons alvast in te checken voor de vluchten van de volgende dag. We hoopten van harte dat we wel konden vertrekken, want we hoorden van een paar mensen dat hun vlucht van die middag geannuleerd was omdat het te heiig was. We waren ook wel blij dat de meeste van onze vluchten in de ochtend gepland zijn, want dan is het weer over het algemeen wat beter.
n
Door de lichte regen zijn we teruggelopen naar de kamer. We waren helemaal op en zo gaar als een hoentje. We waren vandaag ruim 8 uur heel actief geweest in de jungle en dat voel je wel. Later op de avond is het erger gaan regenen, maar wij hebben het dus vrij droog gehouden. Het was alweer tijd om onze spullen te pakken en na drie fantastische dagen die voorbij gevlogen zijn afscheid te nemen van Mulu. De vuile was in de ene rugtas en de schone in de andere.
n
29 augustus 2011
n
Na een goede nachtrust zijn we fris opgestaan en hebben ons klaargemaakt voor de reis naar Kota Kinabalu, ook wel KK genoemd. Voordat we vertrokken zijn we natuurlijk gaan ontbijten, want reizen op een lege maag, dat gaat niet. Tijdens het ontbijt waren we getuige van het hijsen van de vlag, een gebruik dat ongetwijfeld door de Britten hier is geïntroduceerd. Nadat we de laatste spullen hebben ingepakt hebben we de receptie gebeld en even later was er iemand om onze tassen op een riksja mee te nemen naar de ingang van het hotel. Dat scheelt enorm veel sjouwen. Wij hebben uitgecheckt en met een tuktuk zijn we naar de luchthaven gebracht. Tralalieda, tralala. Het was wel lekker om even de wind door je haren te voelen, dat gebeurt hier bijzonder weinig. Op de luchthaven zagen we Kate die net met de scooter was gebracht. Ze heeft ons geholpen met de bagage af te geven en om onze tickets te krijgen, deze hadden we nog niet geprint. Met een stevige knuffel en veel bedankjes hebben we afscheid genomen van Kate. Het was erg rustig bij de controle en we waren de eersten voor onze vlucht. Gelukkig was er een klein winkeltje waar we nog een paar souveniertjes konden kopen ;-). Zo wordt de tas ongemerkt toch steeds iets zwaarder.
n
n
n
De luchthaven van Mulu is een soort groot busstation. Op een gegeven moment landde een toestel, dat konden we goed zien, want we hadden uitzicht op de landingsbaan. We konden zien hoe de mensen die naar Mulu zouden gaan uitstapten en de bagage van boord werd gehaald. Vervolgens deed de grondstewardess de deur naar buiten open met de woorden: Flight 3631 to Miri, now boarding. Zij scheurde een deel van ons ticket af en we mochten naar het vliegtuig lopen. Het was weer hetzelfde type als die ons naar Mulu had gebracht, een ATR72. Dit zijn blijkbaar nieuwe toestellen waar MASWings mee vliegt. Hiervoor vlogen ze met Fokker 50’s. De vlucht naar Miri was kort (30 minuten) en rustig. Onderweg kregen we een pakje drinken.
n
n
n
Eenmaal in Miri hadden we anderhalf uur overstaptijd, dat viel dus wel mee. We hebben een koffie gedronken bij de Starbucks en daar iets lekkers bijgenomen. De tijd ging snel voorbij en even later gingen we (weer) door de controle. We mochten de pakjes drinken die we aan boord van onze eerste vlucht hadden gekregen gewoon meenemen en ook de halve liter water was geen probleem. Blijkbaar omdat het een binnenlandse vlucht was. Bij de gate was nog een klein winkeltje, maar verder was er niet veel bijzonders. We gingen op tijd aan boord en na een vlucht van nog geen uur stonden we in KK aan de grond. We zaten aan boord met een Nederlands stel uit…..Utrecht! En zij werkte op de universiteit. Wie weet kom ik haar nog een keertje tegen. Op de luchthaven van KK moesten we weer langs immigratie. Dit moest ook op het moment dat we vertrokken uit Miri. Blijkbaar moet dat elke keer wanneer je van Sarawak naar Sabah gaat. Het levert in ieder geval veel stempels op in je paspoort.
n
Op de luchthaven van KK zouden we opgehaald worden door iemand van Asia Experience, maar deze konden we zo snel niet vinden. In plaats van te wachten zoals we in Kuching hebben gedaan, zijn we maar direct naar de informatiebalie gegaan. De dame achter de balie heeft wat rondgebeld en even later stond er iemand met een bordje met onze naam voor onze neus. We hadden elkaar blijkbaar gemist. Zij had een pak papieren voor ons met alle informatie voor onze reis over Sabah. Een eerste blik liet zien dat we vaak vroeg op moeten staan. Dat wordt nog wat ;-). Om te beginnen worden we morgen om half 6 (!) opgehaald om naar de luchthaven te worden gebracht voor onze vlucht naar Lahad Datu. We zijn dus maar redelijk snel gaan dineren. Aan de bar in het hotel. We hadden geen idee wat we konden verwachten maar datgene wat we hadden besteld was weer voortreffelijk. Edo had nasi goreng kanpoeng met een glas stervruchtensap en ik had gestoomde rijs met gekruide kippepoten en verse sinasappelsap. Ook hebben we meteen wat eten gekocht in het winkeltje van het hotel. Morgenochtend vroeg is het onbijt nog niet klaar namelijk. Nu gaan we weer naar de kamer, gaan douchen en dan snel slapen. Morgen wordt weer een inspannende dag! We hebben geen idee of we op onze volgende verblijfplaats bereik met de mobiel of internet hebben, dus geen nieuws is goed nieuws!
n
Liefs Edo-Jan en Leonie
n
