Hallo allemaal!

n

Vandaag, 23 augustus, zijn we weer op tijd opgestaan. Vandaag zouden we om kwart voor negen worden opgehaald voor onze tour naar de koppensnellers. Voordat we op pad konden, moesten we eerst goed ontbijten, want het zou een lange tocht worden. We hadden de smaak van het Maleisische eten inmiddels goed te pakken, dus Edo is de dag begonnen met Rendang en ik met curry. Dat was allemaal heerlijk. Als bijpassend toetje hebben we kek lapis (een soort spekkoek, met heel veel kleuren) genomen.
Het was inmiddels tijd geworden om ons klaar te maken voor de reis naar het longhouse van de Iban. Nadat we uitgecheckt hadden, stond onze gids voor de komende drie dagen al klaar. Zijn naam is Rich en hij is zelf half Dayak, half Iban (twee verschillende stammen) en is opgegroeid in een longhouse. Het is gebruikelijk wanneer je een longhouse bezoekt dat je ook giften meeneemt. Voor de kinderen hadden we in Nederland al iets gekocht en op de luchthaven van Kuching hebben we nog een fles Whiskey (Johnny Walker, red label) gekocht voor de mannen. Rich was vooral onder de indruk van de whiskey en bleef er maar naar vragen. Vooral of het echt waar was, hoeveel het was en welk merk het was. Dat zat wel goed. Maar goed, we hadden nog niets voor de vrouwen.
Het zou een lange rit van ongeveer viereneenhalf uur worden en onderweg hebben we een aantal tussenstops gemaakt. De eerste stop was in Seridan. Hier is een enorme openlucht markt met verschillende afdelingen. Eerst gingen we door de groente afdeling. Hier lagen een aantal bekende, maar ook veel onbekende producten. Daarna kwamen we op de visafdeling, met soms nog levende tilapia en meerval, maar voor het overgrote gedeelte dode vissen. Hier hebben we een Sultan vis gekocht voor de barbecue bij de Iban. Langzaamaan kwamen we bij de vleesafdeling en het werd duidelijk dat hier elk onderdeel van het dier goed gebruikt wordt. Dat is natuurlijk alleen maar goed, maar mij maak je er niet altijd blij mee. Als laatste kwamen we op de ‘snoep’afdeling met pisang goreng en heel veel spekkoek en kwee. We hebben ons ingehouden, maar wel onze ogen uitgekeken. Pandang boleh, makan djangang.
De volgende stop was niet gepland, maar er was een plek waar papaya aan de kant van de weg groeide en waar dragonfruit werd verbouwd. Dit laatste hadden we nog nooit geproefd, dus we hebben twee stuks meegenomen. Daarna zijn we gestopt voor lunch. Dit was een plek waar meer toeristen een tussenstop maakten. We hebben heerlijk gegeten met mie, rijst, en anders lekkers. Daarna was het weer tijd om verder te gaan, we moesten nog twee uur reizen.
In eerste instantie volgden we snelweg richting Miri, maar na een tijd verlieten we deze en kwamen we in een rustiger gebied. Tijdens de hele reis reden we afwisselend langs bananebomen, palmen, papaya, peperplantages etc. Op een gegeven moment gingen we een heel klein weggetje in waar we ons bij een hokje melden en iets verderop lag ons vervoer voor naar het longhouse klaar: een longboat. Met onze bagage zijn we op de lange boot gegaan. Ze hadden het redelijk comfortabel voor ons gemaakt met een zitje met kussen en een zwemvest als rugleuning. Voorop stond een stuurvouw met een lange stok en achterop de bootsman bij de motor (en hij moest ook sturen natuurlijk). Het was een prachtige tocht door het regenwoud. De rivier was redelijk ondiep, dus soms ging de motor uit en moest de stuurvrouw de boot een beetje in de goede richting duwen met de stok. Na ongeveer een half uur kwamen we aan bij het longhouse. We zijn eerst naar ons verblijf gegaan wat naast het longhouse was. Dit was wel bijzonder. Een lang gebouw met een gang in het midden met aan weerskant een soort bedstede’s met matrassen erin. Deze nacht waren we samen met Rich de enige gasten en ons bed was al opgemaakt. Alleen de klamboe moest er nog even boven. Niet geheel onverstandig, want ik heb al de nodige beten te pakken. We konden onder de ventilator op het balkon afkoelen.
Na het avondeten met rijstwhiskey zijn we naar het longhouse gegaan. Hoe dit en de andere dag in het longhouse is verlopen houden jullie nog te goed. We zijn inmiddels weer terug in Kuching. Morgen hebben we een vroege vlucht naar Mulu en het is al een beetje aan de late kant. Dus voor nu welterusten en we hopen dat we vanaf Mulu weer contact kunnen leggen!
Bedankt voor al jullie enthousiaste reactie’s, het is erg leuk om te lezen!

n

Liefs Edo-Jan en Leonie

n