Hallo allemaal!

Vanmorgen zijn we weer redelijk vroeg opgestaan en na het ontbijt hebben we ons heel erg dik ingepakt. Laagje over laagje over laagje over laagje. We zouden namelijk een husky sledetocht gaan maken bij ongeveer -10 graden Celsius en dan wil je het liever niet koud krijgen. Van het VVV-kantoor hadden we een routebeschrijving naar de locatie van de sledetocht meegekregen. Het ging deels over dezelfde weg als gisteren naar het ijshotel. Op een gegeven moment moesten we rechtsaf en bij het tweede huis moest het zijn. Daar aangekomen was er verder niemand te zien. We zijn richting het huis gelopen wat meer op een opslagplek leek. Er stond ook nog een klein huisje met daarop de naam van de organisator van de tocht, dus we wisten dat we goedzaten. Achterin de ’tuin’ stonden ook een heleboel husky’s. Omdat we nog steeds geen personen konden vinden, hebben we het VVV kantoor maar gebeld. Het bleek dat er iemand van de organisatie in Levi was om ons op te halen. Het was dus niet goed doorgekomen dat we met eigen vervoer zouden komen. Verder bleek er wel een dame te moeten zijn op het terrein en kort nadat we de telefoon hadden opgelegd, zagen we haar lopen. Het bleek Beata te zijn, zij zou met ons een rondje maken. Nadat we wat uitleg hadden gekregen van haar en met de huskies kennis hadden gemaakt, mochten we op de slede gaan zitten. Deze keer waren we de enige die een tochtje gingen maken. In Tromso kregen we nog een rendiervelletje over ons heen, maar daar was nu geen sprake van. Gelukkig hadden we ons warm aangekleed. Beata bleek uit Polen te komen en hier in de winter te werken. Ze heeft zelf een aantal Alaska huskies, waar ze als het even mogelijk is mee traint.

Het was weer een prachtige tocht door een winterwonderland. In tegenstelling tot Noorwegen was het hier heel bosrijk. Er was vrij veel verse sneeuw op de route en af en toe hadden de honden moeite om ons heuveltje op te krijgen. Daarna ging het heuvelaf en dat ging natuurlijk veel sneller. Halverwege zijn we even gestopt. De honden moesten een beetje uit te knoop worden gehaald en we konden een paar foto’s maken. Na deze korte stop gingen we weer terug naar het startpunt. In totaal was het een rondje van 12 kilometer waar we 30-40 minuten over hebben gedaan. Dat doen die beestjes dus best snel! Op het moment dat we terugkwamen stond er alweer een nieuw groepje klaar en voor we het wisten stond Beata alweer bij hun op de slee.

Al met al waren we toch best wel koud geworden op de slede en gelukkig konden we ons bij een haardvuurtje in een tent opwarmen. Maar vergis je niet! In de tent was het nog steeds niet heel erg warm en dat merkte je wel wanneer je je handschoenen even uit had gedaan. We kregen een heerlijk kopje warm bessensap. Het andere groepje was vrij snel terug en we konden Beata nog even bedanken voor de mooie tocht. Nadat we een beetje waren opgewarmd hebben we nog een paar foto’s van de huskies genomen en zijn we weer teruggegaan naar Levi.

Omdat het bij terugkomst in Levi nog een beetje licht was zijn we een beetje de ‘berg’ opgereden om foto’s van het fantastische winterlandschap te maken. Het was vandaag redelijk helder en we konden mooi de omgeving zien. Het blijkt dat de winter hier een stuk later is begonnen dan gebruikelijk. Normaal is het rond deze tijd gestopt met sneeuwen, vrij helder en rond de -20 tot -30 graden Celcius. Nu dus niet. Het is bewolkt en het sneeuwt bijna elke dag. Als laatste wilden we nog via een andere weg naar de top van de berg, maar halverwege moesten we even stoppen voor een sneeuwschuiver en een auto. Daarna konden we geen grip meer krijgen op de weg en waren lekker aan het slippen. En dat terwijl we gewoon een soort spikes op onze winterbanden hebben! We konden zien dat de bovenkant van de berg helemaal in de wolken zat, dus we zijn maar teruggegaan en hebben onderweg even een warme kop chocolademelk gehaald.

Het was inmiddels alweer helemaal donker en tot onze verrrassing konden we de maan en een paar sterren aan de horizon zien! Dat gaf onze goede hoop voor de nacht. Voor het eten heeft Edo nog even wanten gekocht. Hij had tijdens de sledetocht toch wel erg koude handen gekregen en morgen gaan we een rendiertocht maken. De wanten kan hij over z’n (dunne) handschoenen aandoen, dus dat moet wel warm blijven.

We hebben bij een soort Mexicaans restaurantje wat gegeten. Ja, ze hebben hier van alles en nog wat. Helaas zijn er niet zoveel restaurants met de echte Finse keuken. Na het eten zijn we in de auto gestapt en naar het Oosten gereden. Volgens de radar was hier nog kans op wat heldere luchten. Dit bleek aardig te kloppen. Op een gegeven moment konden we zelfs de grote beer even zien! Helaas was er op dat moment amper zonne-activiteit en nog steeds vrij veel bewolking. We hebben op een parkeerplaats nog een tijd naar de lucht staan turen, maar er viel helaas weinig te zien. Na zo’n twee uur rijden waren we weer terug in Levi. Hier was de lucht bijna helemaal dicht getrokken dus we hebben ons bed maar weer opgezocht.

Liefs,
Edo-Jan en Leonie