Hallo allemaal!

Zoals we vertelden, zijn we gisteravond ook op pad gegaan om het noorderlicht te kunnen zien. Maar,… het bleek nog niet zo gemakkelijk om uit het hotel te komen…. We waren de enige gasten in het hotel en ze hadden ons helemaal alleen gelaten! De voordeur zat doodleuk op slot. We konden er op zich wel uit, maar dan viel de deur achter ons in het slot. En van de voordeur hadden ze ons nu net geen sleutel gegeven. Uiteindelijk is Edo uit het raam geklommen en heeft deze op een kiertje laten staan. Zelf ben ik via de voordeur gegaan en heb die achter me dichtgetrokken. Na een uurtje rondgereden te hebben, zijn we zonder het magische licht gezien te hebben, teruggegaan naar het hotel. Hier is Edo weer via het raam naar binnengegaan en heeft mij via de voordeur erin gelaten.

De volgende ochtend was de eigenaresse weer terug en stond het ontbijt al voor ons klaar. Na het nuttigen van lekkere broodjes en crackers hebben we alles weer ingepakt en zijn we weer op pad gegaan. Het hotel waar we zaten, heette Hotel Gulfoss en lag vlakbij een enorme waterval (foss in het IJslands). Na amper vijf minuten gereden te hebben stonden we al bij dit watergeweld. Het horen en zien verging ons bijna! Gulfoss bestaat uit twee brede watervallen die haaks op elkaar staan. De hoogte die ze overbruggen is niet eens zo enorm veel, maar het is enorm breed. Na het maken van de nodige foto’s en film, zijn we ons gaan opwarmen in de souvenierwinkel.

De volgende stop was Geysir. Dit is de geiser waar alle andere geisers in de wereld naar vernoemd zijn. Geysir zelf is helaas niet meer actief, maar door een (aantal) aardbeving(en) in de buurt is er wel een andere geiser actief geworden: Strokkur. Deze geiser spuit elke 5-10 minuten. Dat is dan heel kort, maar gaat met erg veel geweld gepaard. Je kunt dit van erg dichtbij meemaken. In tegenstelling tot Old Faithful in Yellowstone waar je bijna niet bij in de buurt komt, sta je er hier letterlijk met je neus bovenop. Vlak voordat deze geiser spuit, vormt zich een enorme bel in de krater waarna het water met enorme kracht omhoog wordt gespoten. Dat was wel even schrikken bij de eerste keer dat het gebeurde. Rondom deze geiser was het water in de aarde ook weer aardig aan het pruttelen en hingen er de overheerlijke zwaveldampen. Op deze plek waren ook een paar hete bronnen met bijzondere mooie en heldere kleuren. Je kunt ze van erg dichtbij bekijken, wat aan de ene kant erg mooi is, maar aan de andere kant hebben mensen blijkbaar de behoefte om muntjes in deze prachtige bronnen te gooien, waardoor de schoonheid op den duur verloren zal gaan.

Nadat we onze Landrover en onszelf weer van de nodige energie hadden voorzien, zijn we doorgereden naar Thingvellir (of Pingvellir). Over bizarre plekken gesproken! Op deze plaats drijven de platen van het Noord-Amerikaanse plateau en het Europese (euraziatisch) plateau elk jaar met 1mm uit elkaar. Dit resulteert in een breuklijn die door de hele Atlantische oceaan loopt, maar die op deze plaats boven de aarde zichtbaar is. Je kon tussen de platen doorlopen en je afwisselend op het ene of andere plateau bevinden.

Na deze stop was het helaas alweer tijd geworden om terug te keren naar Reykjavik. We hadden voor de avond ons weer ingeschreven voor de Northern lights mystery tour en vol verwachting klopte ons hart natuurlijk. Het weer zag er alleen niet erg veelbelovend uit. Voordat we naar het hotel gingen, hebben we eerst het centrum van Reykjavik nog even nader verkend. Bij de tourist info hebben we nog geinformeerd naar het weer voor de avond en de kans om het noorderlicht te zien, maar de kans was erg klein. Er was slechts 1 plekje waar het misschien op zou klaren, maar eigenlijk betekende dit, dat het daar droog zou zijn…. Uiteindelijk bleek inderdaad dat de tour was geannuleerd. Dit betekent voor ons dat we zeker nog een keer terug moeten naar dit prachtige land, wat zeker geen straf is!

Onze reis hebben we afgesloten met een heerlijk etentje bij een Indiaas restaurant. Dit begint langzamerhand een traditie te worden op al onze reizen. En ik moet toegeven: een heerlijke traditie! Vervolgens werd het weer tijd om onze tassen weer in te pakken en ons reisklaar te maken voor de terugweg. Het zou een korte nacht worden, aangezien onze vlucht al vrij vroeg de volgende ochtend zou vertrekken.

Liefs Edo-Jan en Leonie

n